Γλυκόζη (65-100 mg/dL): Η γλυκόζη παράγεται από τους υδατάνθρακες της δίαιτας, καθώς και από τη μετατροπή του γλυκογόνου σε γλυκόζη στο ήπαρ. Αυξημένες συγκεντρώσεις μετά από νηστεία είναι ενδεικτικές για ύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη, γεγονός που επιβεβαιώνεται με δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη. Αυξημένη τιμή γλυκόζης παρατηρείται συχνά σε σακχαρώδη διαβήτη, σύνδρομο Cushing, παγκρεατίτιδα και στρες, ενώ μειωμένη τιμή σε ασιτία, ηπατική βλάβη, αλκοολισμό και ινσουλίνωμα. Πιο συγκεκριμένα, συγκεντρώσεις γλυκόζης νηστείας 100-125 mg/dL συνεπάγονται διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (impaired fasting glucose-IFG), ενώ τιμές γλυκόζης νηστείας ≥ 126 mg/dL θέτουν τη διάγνωση σακχαρώδους διαβήτη (Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, 2013). Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (ΗbA1c) (4.5-5,7%): Η εξέταση αυτή αντανακλά τη μέση τιμή γλυκόζης στο αίμα για μια περίοδο 2-3 μηνών πριν την εξέταση. Η εξέταση αυτή μπορεί να συμβάλλει στη διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη (τιμές ≥ 6,5%), η κύρια εφαρμογή της, ωστόσο, είναι στην παρακολούθηση των ασθενών με προδιαβήτη ή σακχαρώδη διαβήτη και στην αξιολόγηση τόσο της αποτελεσματικότητας της θεραπείας όσο και της συμμόρφωσης των ασθενών σ’ αυτή. Η από του στόματος δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (Oral Glucose Tolerance Test – OGTT), από την οποία προκύπτει μια καμπύλη γλυκόζης και ινσουλίνης, είναι μια εξειδικευμένη εξέταση, η οποία συνήθως διεξάγεται για τη διερεύνηση της παρουσίας σακχαρώδους διαβήτη. Η δοκιμασία γίνεται πρωί, μετά από δεκάωρη νηστεία, αφού προηγηθούν τρεις ημέρες ελεύθερης δίαιτας η οποία πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον 150 γραμμάρια υδατανθράκων την ημέρα. Η σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια αυτού του τριημέρου πρέπει να είναι η συνήθης του υπό εξέταση ατόμου. Στον ασθενή χορηγούνται 75 g άνυδρης γλυκόζης, διαλυμένα σε 250-350 mL νερού, τα οποία πρέπει να ληφθούν από το στόμα σε χρονικό διάστημα 3-5 λεπτών. Αιμοληψία πραγματοποιείται πριν την κατανάλωση της γλυκόζης (συγκεντρώσεις νηστείας) και 30, 60, 120 και 180 λεπτά μετά τη λήψη της γλυκόζης. Συγκεντρώσεις γλυκόζης στα 120 λεπτά ≥ 200 mg/dL θέτουν τη διάγνωση σακχαρώδους διαβήτη, ενώ τιμές ≥140 και <200 mg/dL συνεπάγονται διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (impared glucose tolerance-IGT). Οι δοκιμασίες και τα κριτήρια για τη διάγνωση του ΣΔ αποτελούν κοινό σημείο ομοφωνίας της EASD(European Association for the Study of Diabetes), της ADA (American Diabetes Association), αλλά και της ΕΔΕ(Ελληνική Διαβητολογική Πολύ πρόσφατα προτάθηκε η χρησιμοποίηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) για τη διάγνωση του ΣΔ2, υπό την προϋπόθεση ότι η μέτρηση γίνεται με μέθοδο αναφοράς αυτή που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη DCCT και είναι πιστοποιημένη από το Εθνικό Πρόγραμμα Τυποποίησης της Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης (National Glycohemoglobin Standardization Program – NGSP) και ότι το εργαστήριο που την εκτελεί είναι επίσης πιστοποιημένο από το NGSP. Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία συνιστά τη χρησιμοποίηση της HbA1c, ως μέθοδο διάγνωσης του ΣΔ2 Οι μονάδες που χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν το επίπεδο HbA1c αλλάζουν. Μέχρι πρόσφατα τα αποτελέσματα εμφανίστηκαν μόνο ως ποσοστό (%). Οι ΗΠΑ αλλα και άλλες χώρες εισάγουν τις νέες διεθνείς μονάδες (μονάδες IFCC) που εμφανίζονται ως mmol / mol, για παράδειγμα 7.3% = 56 mmol / mol. NGSP HbA1c (%) IFCC HbA1c (mmol/mol) eAG(mg/dL) eAG(mmol/l) 5.0 31 97 5.4 6.0 42 126 7.0 7.0 53 154 8.6 8.0 64 183 10.2 9.0 75 212 11.8 10.0 86 240 13.4 11.0 97 269 14.9 12.0 108 298 16.5 The relationship between the NGSP network and IFCC networks was evaluated and a master equation was developed to document this relationship (NGSP = [0.9148 * IFCC] + 2.152). In 2007, the IFCC recommended that IFCC HbA1c be expressed as mmol HbA1c/mol Hb. With these new units, the master equation changes to NGSP = [0.09148 * IFCC] + 2.152). This change in units avoids any confusion between NGSP and IFCC results. DCM From IFCC to DCM From DCM to IFCC NGSP (USA) NGSP = (0.09148*IFCC) + 2.152 IFCC = (10.93*NGSP) – 23.50 JDS/JSCC (Japan) JDS = (0.09274*IFCC) +1 .724 IFCC = (10.78*JDS) – 18.59 Mono-S (Sweden) Mono-S = (0.09890*IFCC) + 0.884 IFCC = (10.11*Mono-S) – 8.94 Καταστάσεις που επηρεάζουν τη μέτρηση της HbA1c. Μια πρόσφατη μετάγγιση αίματος μπορεί να μειώσει την HbA1c του ασθενούς επειδή το αίμα το οποίο υποβάλλεται σε μέτρηση δεν είναι του ίδιου ασθενούς. Η αναιμία Η νεφρική ανεπάρκεια και η ανεπάρκεια της γλυκόζης-6-φωσφορικής αφυδρογονάσης (G6PD) μειώνουν τη διάρκεια ζωής των ερυθρών αιμοσφαιρίων και μπορεί να οδηγήσουν σε τεχνητά χαμηλή HbA1c και μερικά φάρμακα όπως είναι η ασπιρίνη μπορεί να επηρεάσουν την γλυκοζυλίωση και να οδηγήσουν σε τροποποιημένη HbA1c. Επιπλέον, η διάγνωση του διαβήτη δεν μπορεί να βασιστεί στα επίπεδα της HbA1c σε ασθενείς με διάφορες μορφές αναιμίας ή σε άτομα με αιμοσφαιρινοπάθειες- καταστάσεις συχνές στην Ελλάδα. Διαχείριση γλυκαιμίας στο διαβήτη: παλιές και νέες προσεγγίσεις Η HbA1c είναι η πιο χρησιμοποιούμενη παράμετρος για την αξιολόγηση του γλυκαιμικού ελέγχου. Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι η έννοια της υπεργλυκαιμίας έχει αλλάξει βαθιά και ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη διαφορετικές πτυχές της υπεργλυκαιμίας. Μια σύγχρονη προσέγγιση για τον γλυκαιμικό έλεγχο θα πρέπει να επικεντρώνεται όχι μόνο στην επίτευξη και διατήρηση των βέλτιστων συγκεντρώσεων HbA1c όσο το δυνατόν νωρίτερα, αλλά και στη μείωση της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας, της γλυκαιμικής μεταβλητότητας και στην παράταση όσο το δυνατόν περισσότερο στο εύρος του χρόνου σε σχεδόν φυσιολογική γλυκαιμία. . Αυτοί οι στόχοι θα πρέπει να επιτυγχάνονται με παράλληλη αποφυγή της υπογλυκαιμίας, η οποία, εάν εμφανιστεί, θα πρέπει να επανέλθει σε φυσιολογική γλυκαιμία. Η σύγχρονη τεχνολογία, όπως η περιοδική σάρωση της γλυκόζης και η συνεχής παρακολούθηση της γλυκόζης, μαζί με νέες φαρμακευτικές θεραπείες (π.χ. εξαιρετικά γρήγορες ινσουλίνες, αναστολείς SGLT2 και αγωνιστές υποδοχέα GLP-1), θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αλλαγή του τοπίου της διαχείρισης της γλυκόζης με βάση την HbA1c υπέρ μιας πιο ολιστικής προσέγγισης Το τεστ HbA1c (επίσης γνωστό ως το τεστ A1c ή γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη) είναι ένας τρόπος για να δείτε το μέσο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα σας για μια χρονική περίοδο (το προηγούμενο 3μηνο). Μέχρι πρόσφατα τα αποτελέσματα καταγράφονται μόνο ως ποσοστό. νέες διεθνείς μονάδες (μονάδες IFCC) που εμφανίζονται ως mmol / mol, για παράδειγμα 7.3% = 56 mmol / mol. Ο έλεγχος για τη διάγνωση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 περιλαμβάνει: Γλυκόζη πλάσματος νηστείας (δις ) Έλεγχος HbA1c Επί αμφιβόλου διάγνωσης από τη γλυκόζη πλάσματος νηστείας (επί τιμών 100-126 mg/dl) προτείνετε η διενέργεια καμπύλης ανοχής
